Tırhandil Gövde
Kayığımızın gövdesinin yapımıyla ilgili fotoğrafları biraz aşağıda görebilirsiniz.
Kayığımız bir tırhandil. Tırhandil tamamen Ege’ye özgü bir deniz aracı. Kültürel olarak Ege’de geçmişten bugüne kalmış ve hâlâ kullanılan neredeyse yegâne deniz aracı diyebiliriz. Bu kültürün kaybolmaması gerektiğini düşündüğümden tırhandili seçtim.
Hatta biraz daha ileri gidip tırhandilin de artık sayısı çok azalmış daha eski bir formunu seçtim. Dikkat edilirse, en boy oranının alışıldık tırhandillerinkinden farklı olduğu görülecektir. Daha geniş bir tırhandil. Günümüz Bodrum'unda, büyük ölçüde yakın zamana kadar sürdürülmüş süngercilikten dolayı yaklaşık üçe bir oranı baskındır.
Geçmişe gittiğimizde daha çok taşımacılık ve balıkçılıkta yaygın olmuş geniş tırhandillerin sayısı daha fazla. İşin aslı, tırhandilin sabit bir en boy oranı yoktur, tarihsel olarak yüzde 45'ler ile 33'ler arasında değişen geniş bir yelpaze söz konusu.
Nitekim 1930'lardaNami’nin Mehmet Usta’nın Bodrum’da yaptığı ilk tırhandilin en boy oranı da yüzde 42 civarındadır. Henüz motorun kullanılmadığı bir dönemde gövdelerin geniş tasarlanmış olması çok normal. Bizimki de motorsuz, sadece yelkenle yol alan bir tırhandil olacak.
Kayığımızın ana postaları yerleştirilirken
Genel Özellikler
Tırhandilimizin boyu bodoslamadan bodoslamaya 11.5 m ve eni de en geniş yerinde 5.25 m. Yani geniş bir tırhandil ve bu açıdan baktığımızda o ilk tırhandilin kopyası.
Amaç geleneksel tırhandili yaratmak olduğundan kayığımız geniş güverteli. Şimdikiler gibi uzun bir kamarası yok. Kıçta ufak bir kutu kamara o kadar.
Aşağıda da geniş bir ambar alanı. Tıpkı iş teknelerinde olduğu gibi. Bir oturma bölümü, mutfak, tuvalet ve ranzalar olacak ama tuvalet dışında hiçbirini bölmelerle ayırmayacağız.
Dolayısıyla günümüzün konforu ön plana alan gezi amaçlı gezi teknelerinden farklı bir iç alanı olacak.
Kayığımızın güvertesi ve ambarı
Tamam, eskiyi canlandırıyoruz ve konfor ön planda değil ama yine de elektriğe ihtiyacımız var. O kadar da abartmayacağız. Motorumuz olmadığı için elektrik sorununu güneş panelleriyle çözeceğiz. Çok fazla elektrik tüketimimiz olmayacağından iki güneş paneli fazlasıyla yeterli olacaktır.
Herhalde ikinci önemli konu da uyuma alanı. Yukarıda belirttiğim gibi, bölmelerle ayrılmış kişiye özel kamaralarımız olmayacak. Güvertemiz çok geniş ve genelde insanlar dışarıda uyumayı tercih ediyor. Ama içeride de en az dört ranzamız olacak. Bu rakam muhtemelen altıya kadar çıkabilecek.
Yani 1930’ların bir iş teknesini yansıtacak kayığımız konfor açısından biraz ilkel ama epeyce ekolojik olacak.
Kayığımızın kıçtan başa ambarının görünümü
Yapım Aşamaları
Bu kayığın yapımında en temel sorun omurga, bodoslamalar ve postalar gibi ağır ve büyük parçalardı. Bunlar için büyük aletler ve dolayısıyla atölye gerekliydi. Kestirip yerlerine monte ettirmem gerekiyordu. Bu aşama için iki ayrı ustayla anlaştım. Mehmet Usta ve İsmail Usta. İki usta olmasının sebebi her iki ustanın da anlaşma şartlarına uymayarak işin ortasında fiyat arttırmaları oldu. Ben de haliyle reddettim. Neyse ki kayığın başlangıç aşaması olan bu süreç güç bela da olsa bitti ve kayığın temel parçalarını kestirip monte etmeyi başardım. Kalan kısım içinse kayığı evimin yanındaki arsaya taşıdım ve kafam dinç bir şekilde kendi aletlerimle giriştim işe.